Erkenning van voorechtelijk kind ná huwelijk

In het vorige blog zagen we, dat voorechtelijke kinderen onterecht zijn erkend door bruidegom en bruid na het huwelijk. De erkenning was wel mogelijk geweest, maar niet door een akte van erkenning, maar door brieven van wettiging. Bij Hubertus, de zoon van de ongehuwde moeder Geertruda Otjens liep het anders.
Hij wordt eerst na het huwelijk van de moeder erkend en vervolgens door brieven van wettiging gewettigd door de moeder en haar echtgenoot.
Hubertus is op 17 december 1879 te Sint-Michielsgestel geboren als zoon van Geertruda Otjens:

In de marge van de akte zijn twee kantmeldingen geplaatst, één betreffende een erkenning, en één betreffende een wettiging, waarover zo meteen meer. De moeder Geertruda Otjens trouwt op 2 september 1881 te Sint-Michielsgestel met Adrianus Venrooij. Haar voorechtelijke zoon wordt niet erkend bij dat huwelijk:

Haar zoon wordt alsnog door haar en haar echtgenoot erkend ruim 5 jaar na het huwelijk, op 10 maart 1887 te 's-Hertogenbosch:

En dat had eigenlijk niet gemogen. Men heeft dat later geconstateerd getuige de kantmelding in de akte van erkenning, die verwijst naar een brief van wettiging, die pas opgemaakt is in 1898 bij Koninklijk Besluit!:

De erkenning in 1887 heeft dus ten onrechte plaatsgevonden. Pas sinds 1898 heeft Hubertus dus als achternaam Venrooij!