woensdag 28 februari 2018

Zes generaties in leven

Het zal in de 21ste eeuw wel vaker gaan voorkomen, dat er in een familie zes generaties in leven zijn. Maar in de 20ste eeuw was dat toch een zeldzaam verschijnsel. Ik trof tot nu toe twee gevallen aan. De eerste vermelding betreft de nakomelingen van Johan Pieter Herman Suurbach, geboren Terschelling 11 maart 1876, die op 14 mei 1902 te Rotterdam trouwt met Johanna Maria Elisabeth de Feij, geboren Leiden 3 december 1884:


Hun dochter Hendrina Lutgerdina Suurbach, geboren Rotterdam 26 juli 1903, trouwt aldaar op 18 mei 1921 met Andries de Bolster, geboren Leiden 8 mei 1898:


Moeder en dochter worden in 1979 oudmoeder en betovergrootmoeder volgens een bericht in het Vrije Volk van 15 november 1979:


De zesde generatie wordt betbetovergrootmoeder genoemd, maar dat is niet juist. De goede term is oudmoeder.
In 1985 zal dat nogmaals bij dezelfde familie gebeuren, met dien verstande, dat het nu zes generaties vrouwen betreft. In het Nieuwsblad van het Noorden van 14 maart 1985 verscheen het volgende bericht:


Bijna een jaar later wordt in de provincie Zeeland ook een foto gepubliceerd met zes generaties. De oudouders van de jongste generatie trouwen op 5 april 1881 te Arnemuiden. Het zijn Joos Siereveld, geboren Arnemuiden 30 september 1881 en Theuntje de Nooijer, geboren Arnemuiden 12 december 1882:


De betovergrootouders Adriaan Siereveld, geboren Arnemuiden 20 januari 1903 en Krina de Nooijer, geboren Arnemuiden 14 november 1903, trouwen op 10 januari 1925 te Arnemuiden:
 

In de Provinciale Zeeuwsche Courant van 27 januari 1986 is de volgende foto gepubliceerd:


De zesde generatie wordt deze keer overoverovergrootvader genoemd in plaats van oudvader.

donderdag 22 februari 2018

Dina Nenning

Op 29 april 1857 trouwen in Den Haag: Paulus Johannes Daniel Franchimon en Dina Nenning:


De bruid is ongeveer 40 jaar en weet niet waar zij geboren is en hoe haar ouders heten. Zij verklaart zich altijd Dina te hebben genoemd en dat het haar bij Koninklijk Besluit van 21 december 1851 nummer 6 vergund is de geslachtsnaam Nenning aan te nemen.

Dina Nenning is op 20 november 1893 in Den Haag overleden:


Haar overlijdensakte vermeldt slechts dat zij weduwe is van Paulus Johannes Daniel Franchimon en dat zij 76 jaar is . Over haar geboorteplaats en haar ouders is niets bekend.

In de Nederlandsche Staatscourant van 20 maart 1850 wordt vermeld, dat Dina een verzoek heeft gericht tot de Koning om de geslachtsnaam Nenning aan te mogen nemen:


En dat verzoek is gehonoreerd, zoals blijkt uit haar huwelijksakte.
Normaal gesproken stopt nu het onderzoek naar de herkomst van Dina Nenning, maar in dit geval niet, dankzij een bericht uit de Nieuwe Rotterdamsche Courant van 2 april 1850:
 

Hoe de inzender aan deze informatie over Dina Nenning is gekomen, vermeldt de historie niet, maar feit is wel dat het echtpaar van Geen/Kraijschot, dat in het artikel wordt genoemd echt heeft bestaan.
Op 5 augustus 1808 gingen te Amsterdam in ondertrouw: Thomas van Genen uit Velddriel en Barbera Christina Kraaijschot uit Amsterdam: 


Thomas van Geenen overleed op 17 mei 1828 te Medemblik:


Zijn weduwe Barbara Christina Kraijschot overleed op 3 april 1849 te Alphen aan den Rijn, als weduwe van Thomas van Geenen:


Vreemd blijft, dat noch in de huwelijksakte, noch in de bijlage iets wordt vermeld over de afkomst van Dina Nenning, terwijl de informatie uit genoemd artikel toch bij haar huwelijk bekend moet zijn geweest. 

donderdag 15 februari 2018

De langste naam (2)

(vervolg)

Een afschrift van het Koninklijk Besluit van 12 december 1863 is in 1864 ingeschreven in het geboorteregister van Delft (!):


De vader van eerdergenoemde Jacobus Jan Philip Rijnders, Ferdinand Hermanus Rijnders, overlijdt op 22 maart 1817 te Herveld, nalatend zijn weduwe Wilhelmina Henrietta van den Heuvel tot Beichlingen gezegd Bartolotti:


Die weduwe hertrouwt op 18 november 1830 te Lienden met Baldus Theodorus van Ommeren:


De bruid Willemina Hendriette is op 2 februari 1776 te Ingen (Gld) geboren en aldaar op 11 februari 1776 gedoopt als dochter van Jan Babtist van den Heuvel tot Bijchling gesegt Bartolotti heer van Blijwerven en van Wendelina Barten:


Haar achternaam is dus niet exact hetzelfde als die welke genoemd wordt in het Koninklijk Besluit van 1863.

donderdag 8 februari 2018

De langste naam (1)

Op 21 april 1923 overlijdt te Nijmegen: Wendelina Hendrika Henriette Frederika Geertruida Charlotte van den Heuvel tot Beichlingen gezegd Bartolotti Rijnders:


Een langere naam heb ik tot nu toe niet kunnen vinden. De overledene had bij haar geboorte nog niet die extreem lange achternaam.
Haar ouders trouwen op 3 januari 1845 te Zutphen. Vader heet dan Jacobus Jan Philip Rijnders en de moeder Johanna Cornelia Sophia Swartjes:


Als de vader op 26 december 1883 te Nijmegen overlijdt is zijn achternaam dezelfde als in de overlijdensakte van zijn dochter:


En als haar moeder op 31 juli 1908 te Utrecht overlijdt, is de achternaam van haar echtgenoot ook dezelfde als die in de overlijdensakte van haar dochter:

Er moet dus tussen 1845 en 1883 een naamswijziging hebben plaatsgevonden. En dat blijkt ook uit de geboorteakten van vader Jacobus Jan Philip Rijnders en die van zijn voornoemde dochter. Vader Jacobus Jan Philip Rijnders is op 20 april 1816 te Herveld geboren:


Zijn voornoemde dochter is op 16 februari 1859 te Kampen geboren:


In beide geboorteakten wordt in de marge verwezen naar een Koninklijk Besluit van 12 december 1863, volgens welk besluit de achternaam Rijnders wordt gewijzigd in van den Heuvel tot Beichlingen gezegd Bartolotti Rijnders.

(wordt vervolgd)

donderdag 1 februari 2018

Een zeer bijzondere vondeling

Het nu volgende geval van een vondeling zal hoogstwaarschijnlijk uniek zijn in de geschiedenis van de burgerlijke stand van Nederland. Wat is het geval? Een jongetje wordt in 1834 te Amsterdam te vondeling gelegd. Enkele jaren later wordt de naam van de moeder bekend. Deze moeder trouwt en ná haar huwelijk erkent zij de vondeling als haar kind, en op een later tijdstip erkent haar echtgenoot haar kind ook als het zijne, tenslotte gevolgd door een brief van wettiging, waarbij hij het kind wettigt. Hoe ingewikkeld kan het zijn? Abraham de Haan is op 20 november 1834 te vondeling gelegd te Amsterdam:


De akte van vinding bevat drie kantmeldingen. De vondeling wordt op 22 september 1838 erkend door zijn moeder Geertruijda Wagenaar. De echtgenoot van de moeder Johannes Gischler erkent het kind op 19 oktober 1848 als het zijne, met toestemming van de moeder.
Tenslotte vindt er wettiging van het kind plaats op 30 juli 1849 bij brieven van wettiging.
De vondeling heeft dus twee naamswijzigingen gehad. Hij heette eerst Abraham de Haan , daarna sinds de erkenning door zijn moeder Abraham Wagenaar en tenslotte na de erkenning door de echtgenoot van zijn moeder Abraham Gischler.
De akte van erkenning door de moeder bevat in de marge ook verwijzingen naar de erkenning en wettiging van het kind door haar echtgenoot:


Geertruijda Wagenaar trouwt op 22 augustus 1838 te Amsterdam met Johannes Gischler, welk huwelijk bij vonnis van de arrondissementsrechtbank op 2 maart 1857 is ontbonden:


De erkenning van de vondeling door zijn vader en moeder en vervolgens de wettiging door de vader hebben dus pas ná het huwelijk plaatsgevonden.

Abraham Gischler trouwt op 19 juli 1866 te Amsterdam met Anna Magdalena Jaakke:


Hij overlegt bij dat huwelijk een extract van zijn "geboorte"-akte:


Vader Johannes Gischler hertrouwt op 1 september 1858 te Amsterdam met Maria Margaretha van Steenis. Moeder Geertruijda Wagenaar hertrouwt voor de eerste keer op 19 mei 1858 te Amsterdam met Willem Christiaan van der Schleij, en voor de tweede keer op 21 juli 1875 te Amsterdam met Klaas Viet. De vondeling zelf, Abraham Gischler, hertrouwt op 15 april 1874 te Amsterdam met Maria Christina Carstens.